نشانه هایی از ضعیف تر شدن انرژی تاریک دانشمندان را نگران کرده است
راستابلاگ: مدل استاندارد کیهان شناسی می گوید که قدرت انرژی تاریک باید ثابت باشد، اما نشانه های احتمالی از ضعیف شدن انرژی تاریک درحال ظاهر شدن است.
به گزارش راستابلاگ به نقل از ایسنا، بزرگ ترین نقشه سه بعدی کیهان که تا حالا تولید شده، نکاتی در مورد تکامل کیهان ارائه و نشان میدهد که ممکنست در مورد رفتار انرژی تاریک که بخش عمده کیهان را تشکیل می دهد، اشتباه کرده باشیم. بنظر می رسد که این نیروی مرموز ممکنست به مرور زمان درحال ضعیف شدن باشد.
به نقل از نیوساینتیست، آدام ریس(Adam Riess) از دانشگاه انز هاپکینز در مریلند که ۲۵ سال پیش نخستین شواهد برای انرژی تاریک را پیدا کرد، می گوید: اگر این مساله ادامه پیدا کند، اتفاق بسیار بزرگی خواهد بود برای اینکه مدل استاندارد کیهان شناسی به نام لامبدا-سی دی ام(lambda-CDM) نشان میدهد که قدرت انرژی تاریک باید در طول زمان ثابت باشد.
تصور می شود که انرژی تاریک موجب انبساط پرشتاب کیهان می شود و اگر ثابت نباشد، می تواند نتایج بزرگی برای ایده های ما درباره ی شروع جهان، اندازه و سرنوشت نهایی آن داشته باشد. ریس، که در این مطالعه جدید نقشی نداشت، می گوید این پیامدها می تواند به این معنا باشد که ما باید در مورد گرانش و میدان ها تحقیق جدی انجام دهیم.
این یافته های عجیب از ابزار طیف سنجی انرژی تاریک(DESI) در آریزونا به دست می آیند و حتی پژوهشگران ابزار طیف سنجی انرژی تاریک کاملا نمی دانند که این واقعیت که داده های آنها نشان میدهد که انرژی تاریک بتازگی ضعیف تر شده است، به چه معناست.
کایل داوسون(Kyle Dawson)، سخنگوی ابزار طیف سنجی انرژی تاریک در دانشگاه یوتا، می گوید: این که آیا این مساله جالب است یا نه تمام چیزی است که ماه ها در این همکاری درباره ی آن صحبت می کردیم.
پژوهشگران ابزار طیف سنجی انرژی تاریک، قدرت انرژی تاریک را با اندازه گیری ساختار مقیاس بزرگ و توزیع کهکشان ها در کیهان، که چگونگی گسترش جهان در طول زمان را نشان می دهد، بررسی کردند. سپس پژوهشگران این اطلاعات را با سه مجموعه داده در مورد ابرنواخترها ترکیب کردند که به عنوان «شمع های استاندارد» برای تعیین فاصله اجرام کیهانی به لطف روشنایی قابل پیش بینی شان عمل می کنند.
در کمال تعجب، هر یک از سه نمونه ابرنواختر پاسخ متفاوتی به تغییر نرخ انبساط جهان در طول زمان دادند. هر سه نشان دادند که اثرات انرژی تاریک ممکنست در دوران اخیر کم شده باشد، اما قدرت این یافته ها متفاوت می باشد، بدین سبب پژوهشگران کاملا مطمئن نیستند که چگونه داده ها را تفسیر کنند.
داوسون می گوید: دو نمونه از نمونه های ابرنواختر با یکدیگر مخالف هستند و این دو نمونه های بسیار مشابهی هستند. من نمی دانم حق با کدام یک است، ممکنست حقیقت در میان آنها باشد، اما واقعا بنظر می رسد که تفاوت ها در نحوه ارزیابی داده ها توسط پژوهشگران ابرنواخترها نهفته است.
اختلاف در مدلها با عاملی به نام سیگما نشان داده می شود، که این احتمال را می سنجد که یک مغایرت بطور تصادفی اتفاق افتاده باشد.
ریس می گوید: حدود ۳ سیگما سطحی است که ما بطور معمول به آن توجه می نماییم. هر چیزی کمتر از آن بطور کلی برای پژوهشگران هیجان انگیز نخواهد بود برای اینکه به احتمال زیاد یک تصادف ساده است.
اختلاف بین مدل لامبدا-سی دی ام و تلفیقی از اندازه گیری های ابرنواختر و این یافته های عجیب از ابزار طیف سنجی انرژی تاریک از ۲.۵ سیگما تا ۳.۹ سیگما متغیر بود. داوسون می گوید این تنش کافی نیست که بگوییم اساسا چیزی وجود دارد.
انرژی تاریک تقریباً ۷۰ درصد جهان را تشکیل می دهد، بدین سبب هرگونه خطا در درک ما از ماهیت آن می تواند تأثیرات گسترده ای بر فیزیک داشته باشد. با این وجود، اثبات این که آیا این خطا واقعا وجود دارد یا خیر، در سال های آتی به اندازه گیری های دقیق تری نیاز خواهد داشت.
ریس می گوید: اگر این درست باشد، نخستین سرنخ واقعی است که ما در مورد ماهیت انرژی تاریک در ۲۵ سال قبل به دست آورده ایم.
منبع: rastablog.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب