مگر فقط باید از كسانی تجلیل نمود كه به زحمت روی صحنه می آیند؟
به گزارش راستابلاگ «مگر فقط باید از كسانی تجلیل نمود كه خدای ناكرده درگذشته اند یا به زحمت برای تجلیل روی صحنه می آیند و باید زیر بغل شان را گرفت یا اینكه اصلاً آنقدر اینگونه بزرگداشت ها دیر برگزار می گردد كه از فرط بدحالی متوجه برگزاری تجلیل شان نمی شوند؟!».
به گزارش راستابلاگ به نقل از ایسنا، سی و سومین نشست آئین آواز به تمامی به بزرگداشت صبح فلاحتی آوازخوان جوان اختصاص داشت. نشست اردیبهشت ماه به جهت تقارن نیمه دوم این ماه با ماه رمضان قدری زودتر از ماه های گذشته در فرهنگ سرای ارسباران برگزار گردید.
در ابتدای برنامه شهرام صارمی نوازنده كمانچه و مدیر اجرایی سی و پنجمین جشنواره موسیقی فجر اظهار داشت: در طول این چند هفته كه كار اطلاع رسانی ویژه برنامه‌ی تجلیل از صبح فلاحتی انجام شده متأسفانه برخی تلقی های غلط از جانب عده ای از دوستان هنرمند عرصه موسیقی به طرف برگزاركنندگان آئین آواز سرازیر شده است. عمده‌ی این تلقی ها هم به جوان بودن صبح برمی گردد كه جوان است و خدای ناكرده امكان دارد این تجلیل زودهنگام خللی در ادامه راه او به وجود بیاورد و چه و چه… سوال من این است كه مگر فقط باید از كسانی تجلیل نمود كه خدای ناكرده درگذشته اند یا به زحمت برای تجلیل روی صحنه می آیند و باید زیر بغل شان را گرفت یا اینكه اصلاً آنقدر اینگونه بزرگداشت ها دیر برگزار می گردد كه از فرط بدحالی متوجه برگزاری تجلیل شان نمی شوند؟!».
او افزود: خوشبختانه در بررسی علل برگزاری این بزرگداشت همه گونه علت و دلیلی دیده می شود. صبح خواننده ای خوش صداست كه راه خودش را در اجرای آواز و تصنیف یافته است و هر اثری مهر و امضای خود او را داراست. من مطمئنم با این تجلیل او ثابت قدم تر و محكم تر از قبل به راهش ادامه خواهد داد و با عنایت به جایگاه خوبی كه دارد گام های بعدی را بلندتر خواهد برداشت.
سید حسین فلاحتی پدر صبح با اشاره به اینكه نام «بامداد» را جلال ذوالفنون برای او پیشنهاد كرده است، بیان كرد: از خدای بزرگ شاكرم كه چنین فرزند نیكویی به من عنایت كرده و به جایگاهی در آواز رسیده كه امشب هم دوستان برایش چنین مراسمی را تدارك دیده اند.
بخش بعدی نشست به صحبت های فنی و تئوریك ماه اختصاص داشت كه میان صبح فلاحتی و علی شیرازی شكل گرفت.
شیرازی از متفاوت بودن صدا، شیوه و لحن صبح در آواز سخن گفت.
صبح فلاحتی هم در پاسخ این پرسش كه از چه زمانی متوجه شد باید راهی متفاوت را در خوانندگی پیش بگیرد اظهار داشت: من طی سه مرحله به این دریافت رسیدم. ابتدا اینكه در یزد پرورش یافتم، یعنی جایی كه نگاه مردمش به موسیقی متفاوت می باشد. خوشبختانه حالا دیگر چند سال است كه همه ملت ایران با نوحه ها و مرثیه خوانی های غنی و پرمایه‌ی این دیار آشنایند. من هم از ابتدا زیر نظر پدرم كه اولین استادم هم بوده اند در چنین جایی با خواندن آشنا شدم، خو گرفتم و تجربه كسب كردم. دومین عزیزی كه مرا به متفاوت بودن تشویق كرد استادم زنده یاد دكتر حسین عمومی بود. یادش بخیر همیشه می گفت چرا بالا خواندن؟ چرا هیاهو و جیغ؟ چرا نباید بم بخوانیم؟ … و بدین گونه مرا با زیبایی هایی كه از آنها غافل مانده ایم آشنا كرد. سرانجام هم استاد دیگرم زنده یاد جلال ذوالفنون به من آموزه های تكمیلی را اعطا كرد. با ایشان تمرین می كردم، سه تارنوازی را به من آموختند و روی صحنه رفتم. حدود هفت هشت سال با استاد ذوالفنون روی صحنه بودم.
سرانجام هم نوبت بخش تجلیل رسید، اعطای لوح تقدیر از جانب بابك ربوخه به همراه لوح تقدیر و پیام سعید صدرائیان مدیر فرهنگسرای ارسباران به همراه سبدها و شاخه های گل و هدایایی از جانب برخی از حاضران و گرفتن تصاویر یادگاری هم از جزئیات این بخش بود.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب