ارتباط بین كاهش سروتونین و بیماری اوتیسم
به گزارش راستابلاگ یك پژوهشگر حوزه تربیت بدنی اظهار داشت: استفاده از مداخله تركیبی می تواند یك استراتژی نوآورانه و ایده آل برای كاهش رفتارهای كلیشه ای در كودكان مبتلا به اختلال اوتیسم باشد.
هادی مرادی وستگانی در گفتگو با خبرنگار ایسنا، اظهار نمود: نتایج یك تحقیق ثابت كرد كه تلفیقی از فعالیت های ادراكی- حركتی همراه با مكمل ویتامین D تأثیرات دوچندانی بر كاهش رفتارهای كلیشه ای كودكان مبتلا به اختلال اوتیسم در مقایسه با اثر هر كدام از مداخلات به تنهایی دارد.
وی خاطرنشان كرد: رفتارهای كلیشه ای در افراد مبتلا به اختلال اوتیسم سبب به وجود آمدن اختلال های چشم گیر در فرآیند یادگیری، بروز رفتارهای خود آزاردهنده، مشكلات رفتاری، مشكلات خواب، افزایش استرس و اضطراب در والدین و تأخیر در پاسخ به محرك های محیطی مرتبط می باشد.
این پژوهشگر حوزه تربیت بدنی اضافه كرد: مطالعات انجام شده در زمینه فعالیت های جسمانی، تأثیر این گونه مداخلات را بر بهبود مهارت های تحصیلی، عملكرد شناختی، مهارت های اجتماعی، رفتارهای خود آزاری و پرخاشگری این كودكان مورد تأیید قرار دادند. یكی دیگر از عواملی كه می تواند در رشد كودكان نقش داشته باشد تأثیرات تغذیه ای است.
وی تصریح كرد: برپایه مطالعات صورت گرفته كمبود ویتامین D در بروز اختلال اوتیسم در ارتباط می باشد، چونكه مغز افراد مبتلا به اوتیسم به صورت قابل توجهی غلظت پایین سروتونین در مقایسه با مغز سایر افراد نشان داده است و یك رابطه معكوس بین غلظت سروتونین بالا در خون و انتقال عصبی سروتونرژیك كم در مغز افراد مبتلا به اختلال اوتیسم نشان داده شده است. در افراد مبتلا به اوتیسم، كاهش بیشتر سروتونین مغز توسط كاهش حاد تریپتوفان تشدید می شود و علائمی مانند رفتارهای تكراری و الگوهای تشخیص چهره، نیاز مداوم به سروتونین در تعدیل این رفتارها را آشكار می سازد.
مرادی با اشاره به انجام یك تحقیق در مورد كودكان اوتیسم در اصفهان، اظهار داشت: یافته ها نشان داد كه كاهش قابل توجهی در رفتارهای كلیشه ای كودكان ASD در سه گروه تجربی بعد از آخر مداخلات به وجود آمد. رفتارهای كلیشه ای از سطح ابتدایی در گروه فعالیت های ادراكی- حركتی ۱۷ درصد، در گروه مكمل ویتامین D 13 درصد و در گروه تركیبی (فعالیت های ادراكی- حركتی و مكمل ویتامین D) 28 درصد در میان شركت كنندگان كاهش پیدا كرد.
این پژوهشگر حوزه تربیت بدنی با اشاره به یك طرح تحقیقاتی مشترك با حضور استادان دانشگاه های اصفهان، فردوسی مشهد و علوم پزشكی مشهد، اضافه كرد: نتایج همینطور نشان داد كه، رفتارهای كلیشه ای در گروه تركیب فعالیت های ادراكی-حركتی و مكمل ویتامین D در مقایسه با سه گروه دیگر به صورت قابل توجهی بهبود یافت.
مرادی اظهار نمود: در ارتباط با تأثیر فعالیت های حركتی بر بهبود رفتارهای كلیشه ای كودكان مبتلا به اختلال اوتیسم چند مكانیسم می توان بیان كرد. مكانیسم اول در ارتباط با شباهت فعالیت های حركتی و رفتارهای كلیشه ای است.
وی اظهار داشت: مطابق نظر برخی پژوهشگران، فعالیت های جسمانی بعنوان یك ابزار كارآمد، از راه فراهم كردن بازخوردهای حسی مشابه اما به روشی مناسب تر در كاهش رفتارهای قالبی مؤثر است. بر طبق این توجیه حركات كلیشه ای از راه بازخوردهای حسی تولید شده و بعد از انجام این حركات حفظ می شوند و این حركات امكان دارد با حركاتی كه بازخوردهای مشابهی را تولید می كنند جایگزین شوند و یا از بین بروند. ازاین رو هر چه همپوشانی بین حركات آموزش داده شده و حركات قالبی بیشتر باشد، تأثیر این حركات در كاهش یا از بین بردن حركات قالبی بیشتر خواهد بود.
مرادی با اشاره به دیدگاه عصب شناسی در مورد اختلال اوتیسم، اضافه كرد: این مطالعات بر روی افراد مبتلا به اختلال اوتیسم سطوح غیر طبیعی انتقال دهنده های عصبی مانند سروتونین و دوپامین را در این افراد گذارش كرده اند. سروتونین بعنوان یك انتقال دهنده عصبی، نقش عمده ای در اوتیسم ایفا می كند.
این پژوهشگر حوزه تربیت بدنی، خاطرنشان كرد: بر مبنای مطالعات حیوانی، كاهش سروتونین سبب رشد بیش از حد قشر مغز و خصوصیت های رفتاری می شود، كه شبیه به اوتیسم است. چنین نقص تكاملی در افراد مبتلا به اوتیسم نشان داده است كه غلظت ناكافی سروتونین از رشد طبیعی مغز در این افراد جلوگیری می كند.
وی تصریح كرد: محققان همینطور نشان داده اند كه اختلال در انتقال دهنده های عصبی مثل سروتونین و دوپامین در رفتارهای كلیشه ای كودكان مبتلا به اختلال اوتیسم نقش دارند. با این وجود روشن شده است كه شركت در فعالیت های جسمانی می تواند تأثیر قابل توجهی در سیستم های دوپامینرژیك و سروتونینرژیك داشته باشد و در نتیجه سبب بهبود سنتز سروتونین و دوپامین شود و در نتیجه آن سبب بهبود نواقصی مانند كاهش رفتارهای كلیشه ای در كودكان مبتلا به اختلال اوتیسم شود. این پژوهشگر حوزه تربیت بدنی با اشاره به نتایج تحقیقات خود اظهار داشت: در ارتباط با تأثیر مكمل ویتامین D هم نتایج نشان داد كه استفاده از مكمل ویتامین D، سبب كاهش مفهوم داری بر رفتارهای كلیشه ای در كودكان مبتلا به اختلال اوتیسم می شود.
وی خاطرنشان كرد: در افراد مبتلا به اوتیسم نیز، كاهش بیشتر سروتونین مغز توسط كاهش حاد تریپتوفان تشدید می شود و سبب تولید علائمی مانند رفتارهای تكراری و الگوهای تشخیص چهره می¬شود، كه نیاز مداوم به سروتونین در تعدیل این رفتارها را آشكار می سازد.
مرادی تصریح كرد: با این وجود در مطالعات تجربی اخیر مشخص شده است كه ویتامین D می تواند سنتز و پاسخ به سروتونین را از راه TPH2 تنظیم كند، كه این خود می تواند به بهبود نقصها در كودكان مبتلا به اختلال اوتیسم كمك نماید. در تحقیق حاضر هم احتمالاً استفاده از مكمل های ویتامین D، سطوح TPH2 را افزایش داده كه این امر به نوبه خود سبب انتقال عصبی سروتونین بیشتر در مغز می شود و سبب بهبود علائمی مانند رفتارهای كلیشه ای در كودكان مبتلا به اختلال اوتیسم شده است.
وی با اشاره به مكانیسم دوم در ارتباط با نقش ویتامین D بر عوامل نوروتروفیكی، اظهار داشت: ویتامین D بر عوامل نورورترفیكی مانند NGF تأثیر گذار است و به شكلی عوامل نورورتروفیكی، هدف مستقیم گیرنده های ویتامین D است. با عنایت به اینكه تنظیم افزایشی میزان نوروتروفین ها می تواند سبب بهبود یادگیری، حافظه، عملكرد شناختی و اختلالات عصبی شود، احتمالاً افزایش سطوح عوامل نورورتروفیكی مانند NGF در تحقیق حاضر هم بعد از استفاده از مكمل های ویتامین D سبب بهبود یادگیری، عملكرد شناختی و اختلالات عصبی شده و در نتیجه آن رفتارهای نامناسب مانند انجام حركات كلیشه ای در آنها كاسته می شود.
به گزارش راستابلاگ به نقل از ایسنا، پژوهش تأثیر تركیب دو مداخله ورزش (تمرینات اداركی-حركتی) و تغذیه (ویتامین D) بر رفتارهای كلیشه ای در كودكان مبتلا به اختلال اوتیسم توسط هادی مرادی با همكاری احمد رضا موحدی نیا، عضو هیئت علمی دانشگاه اصفهان، مهدی سهرابی و حمید رضا طاهری اعضا هیئت علمی دانشگاه فردوسی مشهد و عزت خدا پرست، عضو هیئت علمی دانشگاه پزشكی مشهد انجام شده و نتایج آن در مجله International Journal of Developmental Disabilities انگلستان انتشار یافته است.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب