بازگرداندن بینایی موش های مبتلا به آب سیاه با كمك ژن درمانی
به گزارش راستابلاگ پژوهشگران ˮدانشگاه هارواردˮ در بررسی جدیدی توانستند بینایی موش های مبتلا به آب سیاه را با کمک ژن درمانی به آنها بازگردانند.
به گزارش راستابلاگ به نقل از ایسنا و به نقل از نیواطلس، پژوهشگران "دانشگاه هاروارد"(Harvard University) توانستند با بازگرداندن موثر روند پیری در موش های مبتلا به آب سیاه، بینایی را با موفقیت به آنها بازگردانند. باآنکه این پژوهش هنوز در مراحل ابتدایی خود به سر می برد اما یک اثبات مفهومی برای کاهش نشانه های پیری با کمک "اپی ژنتیک"(Epigenetics) است.
پژوهشگران در این پروژه، سه ژن اصلی را در شبکیه چندین گروه از موش های مبتلا به مشکلات چشمی متفاوت به کار گرفتند. این درمان توانست به موش هایی که عصب بینایی آنها صدمه دیده بود، کمک نماید تا عصب ها ترمیم شوند. همینطور این روش درمانی، به بازگرداندن بینایی در موش هایی که شرایطی مشابه آب سیاه داشتند و موش های مبتلا به اختلالات مربوط به افزایش سن کمک کرد.
"دیوید سینکلر"(David Sinclair)، از پژوهشگران این پروژه اظهار داشت: پژوهش ما نشان میدهد که می توان سن بافت های پیچیده ای مانند شبکیه را به صورت ایمن معکوس کرد تا عملکرد بیولوژیکی آنها به دوره جوانی بازگردد. اگر این پژوهش با بررسی های بیشتری مورد تایید قرار بگیرد، شاید بتوان از آن برای مراقبت در مقابل بیماریهای در رابطه با بینایی مانند آب سیاه بهره برد و همینطور آنرا در زمینه های زیست شناسی و درمان های پزشکی به کار برد.
بررسی های این گروه پژوهشی، هدف قرار دادن اپی ژنوم است. محتوای DNA ما، تنها راه انتقال اطلاعات میان نسل ها نیست، بلکه حوزه اپی ژنتیک هم به بررسی نحوه خاموش و روشن شدن بیان ژن ها می پردازد. یکی از تغییرات اصلی اپی ژنتیک، "دی ان ای متیلاسیون"(DNA methylation) است که در آن، الگوهای مولکولی، ژن ها را برچسب گذاری می کنند تا نحوه بیان آنها را بدون تغییر دادن توالی اساسی DNA تحت کنترل قرار دهند.
این الگوهای متیلاسیون، طی رشد جنین تعیین می شوند و در واقع به سلول های گوناگون کمک می کنند تا فقط توالی DNA مربوط به خویش را بخوانند. این تصور وجود دارد که الگوهای دی ان ای متیلاسیون با افزایش سن، تا حدودی در هم می ریزند. این موضوع، بیان ژن را تغییر می دهد و به نوبه خود، عملکرد سلول ها را مختل می کند. این مساله در نهایت، به بروز نشانه های پیری منجر می شود.
پژوهشگران در این پروژه، به بررسی این مساله پرداختند که آیا بازگرداندن الگوها به مرحله جوانی می تواند صدمه به سلول ها را معکوس کند یا خیر. آنها سه ژن خاص را در یک وسیله نقلیه ویروسی بارگذاری کردند و سپس آنرا به شبکیه چشم موش ها انتقال دادند.
ژن های مورد استفاده در این پژوهش Oct4، Sox2 و Klf4 بودند که سه مورد از چهار عامل موسوم به "Yamanaka" به شمار می روند. عوامل Yamanaka، گروهی از ژن ها هستند که سلول ها را هنگام احتیاج به سلول های بنیادی پرتوان القایی تبدیل می کنند.
پژوهشگران فقط با بهره گیری از این سه فاکتور، به مرحله سلول های بنیادی بازنگشتند، بلکه از این روش فقط به قدر کافی استفاده کردند تا سلول ها را به حالتی سالم تر و جوان تر بازگردانند. بعلاوه، این کار از رشد تومور هم پیشگیری می کند.
این درمان، نتایج امیدوارکننده ای را در آزمایش های بالینی نشان داد و توانست تعداد "سلول های گانگلیون"(Ganglion cell) نجات یافته شبکیه چشم را در موش های مبتلا به صدمه عصب بینایی، دو برابر نماید و عصب ها را پنج برابر بهتر پرورش دهد.
الگوهای بیان ژن و سیگنال های الکتریکی سلول های عصب بینایی در موش های مبتلا به آب سیاه یا فقدان بینایی ناشی از بالا رفتن سن، افزایش یافت و به سطح عادی که در موش های جوان و سالم وجود دارد رسید. همینطور این گروه از موش ها، عملکرد بهتری در آزمایش های بینایی نشان دادند.
"مردیث گریگوری کساندر"(Meredith Gregory-Ksander)، از پژوهشگران این پروژه اظهار داشت: دانشمندان به ندرت، به دست آوردن عملکرد بینایی بعد از صدمه دیدگی را نشان داده اند. این روش جدید که علل گوناگون کاهش بینایی در موش ها را بدون احتیاج به پیوند شبکیه معکوس می کند، یک روش درمانی جدید را در حوزه پزشکی ترمیمی نشان میدهد.
به قول پژوهشگران، اگر یافته های این پژوهش در بیشتر آزمایش های حیوانی تایید شوند، شاید بتوان آزمایش های انسانی را طی دو سال آینده در انسان ها شروع کرد.
این پژوهش، در مجله "Nature" به چاپ رسید.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب