درمان یک بیماری غیرقابل درمان با آنتی بیوتیک ها با کمک عرق انسان
به گزارش راستابلاگ، دانشمندان اعتقاد دارند که یک کِرِم پوستی ساخته شده از پروتئین موجود در عرق انسان می تواند برای بیماران مبتلا به «بیماری لایم» که آنتی بیوتیک ها برایشان مؤثر نیستند، کمک کننده باشد.
به گزارش راستابلاگ به نقل از ایسنا، بر اساس گزارش مرکز کنترل و پیشگیری آمریکا(CDC) هر ساعتی که می گذرد، ۵۴ مورد جدید از مبتلاشدن به بیماری لایم در ایالات متحده گزارش می شود که آنرا به شایع ترین عفونت منتقل شده بوسیله حیوان ناقل در این کشور تبدیل می کند.
به نقل از آی ای، بار اقتصادی این بیماری بر سیستم مراقبت های بهداشتی آمریکا هم اکنون نزدیک به یک میلیارد دلار است. علاوه بر این، هیچ ایالتی در این کشور عاری از بیماری لایم نیست و موارد مبتلاشدن حدودا در طول سال (اغلب در آوریل تا اکتبر) گزارش می شود.
بیماری لایم (Lyme disease) نوعی عفونت اسپیروکتی چندسیستمی است. حداقل سه گونه از جنس بورلیا مانند بورلیا بورگدورفری عامل این بیماری هستند. این عوامل بوسیله نیش خانواده سخت کنه ها (نوعی کنه) منتقل می شوند. آهو و موش در چرخه این بیماری با اهمیت هستند. مهم ترین علایم این بیماری نیز تب، سردرد، خستگی، افسردگی و خارش پوستی است.
این بیماری شایع ترین بیماری ناشی از نیش کنه در نیمکره شمالی زمین است. شروع این بیماری با علایم پوستی است که به نام «چشم گاو» هم شناخته می شود. بیمار در این بیماری گرفتار تب، سردرد، سفتی گردن، میالژی، آرترالژی و اریتم مزمن می شود. بعدها نیز ممکنست تظاهرات مفصلی و عصبی داشته باشد.
این بیماری دارای سه مرحله است؛ مرحله اول شامل علایم شبه سرماخوردگی و پوستی است. مرحله دوم شامل علایم عصبی و قلبی است. مرحله سوم نیز شامل تظاهرات مفصلی است.
جالب تر این است که در صورتیکه بیشتر بیماران را می توان با بهره گیری از آنتی بیوتیک ها درمان کرد، اما برخی نیز وجود دارند که عفونت هایشان به چنین داروهایی پاسخ نمی دهد.
میکال کاسپی تال، دانشمند مؤسسه فناوری ماساچوست(MIT) می گوید: ما آنتی بیوتیک های خارق العاده ای داریم که برای ۹۰ درصد از مردم کار می کنند، اما در ۴۰ سالی که درباره ی بیماری لایم می دانیم، ۱۰ درصد از مردم بعد از مصرف آنتی بیوتیک بهبود نمی یابند و هیچ درمانی برای آنها وجود ندارد.
عاقبت پژوهشگران دانشگاه لسینکی و MIT راهی برای درمان چنین بیمارانی پیدا کرده اند. آنها در مطالعه جدید خود نشان دادند که پروتئینی که در عرق انسان یافت می شود، می تواند برای ساخت کرم های پوستی استفاده گردد که بطور مؤثر بیماری لایم را در همه بیماران درمان می کند.
ارتباط بین بیماری لایم و عرق
همانطور که اشاره شد، بیماری لایم توسط باکتری های موجود در بزاق کنه ها ایجاد می شود. هنگامی که باکتری وارد بدن انسان می شود، میزبان، علائمی مانند تب، بثورات پوستی و سردرد را تجربه می کند.
با اینحال در بیمارانی که درمان آنتی بیوتیکی برایشان مؤثر نیست، عفونت مداوم می تواند منجر به فلج صورت، مننژیت، لطمه عصبی و خیلی از شرایط مزمن دیگر شود.
پژوهشگران این مطالعه، یک مطالعه ارتباط ژنومی(GWAS) را برای جستجوی ژن های در رابطه با این عفونت انجام دادند. آنها بدنبال تنوع ژنتیکی رایج در ۷۰۰۰ قربانی بیماری لایم بودند و همین طور بررسی کردند که آیا اینگونه ها در افراد سالم نیز یافت می شوند یا خیر.
آنها در مجموع، داده های ژنومی بیش از ۴۰۰ هزار نفر را تحلیل و بررسی کردند. مطالعه آنها ۳ مولکول را نشان داد.
نویسندگان این مطالعه خاطرنشان کردند: سه جایگاه ژنتیکی در سطح مدلول داری در سطح ژنوم موسوم به SCGB1D2، HLA-DQB1، و TLR1 شناسایی شد.
آنها از مطالعات قبلی در مورد ارتباط HLA-DQB1 و TLR1 با بیماری لایم می دانستند، اما SCGB1D2 یک شگفتی کامل بود.
این نوعی پروتئین ترشحی است که در پوشش های بافتی ریه ها و برخی ارگان های دیگر وجود دارد و در عرق انسان یافت می شود و با تنظیم التهاب و پاسخ های ایمنی به عفونت های مختلف مرتبط می باشد.
تال می گوید: هنگامی که بیشتر بررسی کردیم که SCGB1D2 چگونه بر فعالیت باکتری بورلیا بورگدورفری تأثیر می گذارد، دریافتیم که این پروتئین می تواند محافظت در مقابل بیماری لایم را فراهم آورد و ما فکر می نماییم در اینجا نتایج واقعی برای پیشگیری و احیانا درمانی مبتنی بر این پروتئین وجود دارد.
تائید پتانسیل این پروتئین در موش ها
پژوهشگران دو نسخه از SCGB1D2 را شامل یک نسخه معمولی و دیگری نوع اصلاح شده آن تهیه کردند. هنگامی که آنها بورلیا بورگدورفری را در وضعیت آزمایشگاهی در معرض نمونه های این پروتئین قرار دادند، متوجه شدند که SCGB1D2 طبیعی بطور مؤثری از رشد باکتری ها جلوگیری می کند.
با اینحال دستیابی به نتایج یکسان، به دو برابر دوز نسخه اصلاح شده نیاز داشت.
پژوهشگران همین طور تعدادی از باکتری ها را با پروتئین طبیعی به یک گروه از موش ها و باکتری با SCGB1D2 اصلاح شده را به گروهی دیگر از موش ها تزریق کردند.
حیواناتی که پروتئین جهش یافته را دریافت نمودند، به این عفونت مبتلا شدند. با این وجود، آنهایی که SCGB1D2 معمولی را دریافت کرده بودند، هیچ علامتی از بیماری لایم را نشان ندادند.
تال می گوید: در این مقاله ما نشان دادیم که موش ها تا روز دهم سالم بودند، اما ما بیش از یک ماه موش ها را دنبال کردیم و دیدیم که آنها هیچ گاه آلوده نشدند. این واقعا هیجان انگیز بود.
تائید این ارتباط توسط تحقیقات جدید
جالب توجه است که گروهی از پژوهشگران مستقل در استونی نیز تلاش کردند تا یافته های این مطالعه را تایید کنند. آنها بررسی را روی داده های ژنومی ۲۱۰ هزار نفر انجام دادند که از این تعداد ۱۸ هزار نفر به بیماری لایم مبتلا بودند.
تحلیل و بررسی آنها همین طور ارتباط SCGB1D2 را با عفونت منتقل شده از کنه نشان داد. نتایج حاصل از این مطالعه و مطالعه اصلی، پتانسیل درمانی SCGB1D2 را اثبات کرد.
تال و همکارانش براین باورند که کرم های پوستی حاوی SCGB1D2 معمولی می توانند برای بیماران مبتلا به بیماری لایم که به آنتی بیوتیک ها پاسخ نمی دهند، کمک کننده باشند.
علاوه بر این، آنها قصد دارند این پروتئین را با جزییات بیشتر مورد مطالعه قرار دهند تا ببینند آیا می توان از آن برای درمان سایر عفونت ها نیز بهره برد یا خیر.
این مطالعه در مجله Nature Communications انتشار یافته است.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب