بها طاهر درگذشت
به گزارش راستابلاگ، «بها طاهر» نویسنده ای که زمانی آثارش در کشور مصر ممنوعه بود و در ادامه توانست اولین جایزه بین المللی ادبیات داستانی عرب را کسب کند، در سن ۸۷ سالگی دارفانی را وداع گفت.
به گزارش راستابلاگ به نقل از نشنال، طاهر در طول زندگی حرفه ای خود ۱۷ کتاب و چندین نمایشنامه منتشر کرد، همچون رمان «غروب واحه» که در سال ۲۰۰۸ برنده اولین دوره جایزه بین المللی ادبیات داستان عربی شد.
اتحادیه نویسندگان مصر با ادای احترام به «بها طاهر» اظهار داشت که این نویسنده، کتابخانه ادبیات عرب را با آثار ادبی و بدیع غنی کرده است.
طاهر که در سال ۱۹۳۵ در جیزه، قاهره متولد شد، کوچکترین فرزند از هشت فرزند بود. بااینکه مادرش بی سواد بود، اما به روایت داستان هایی درباره ی خانواده ها و دسیسه هایی که در زادگاهش در نزدیکی «اَقصر» اتفاق می افتاد، الهام بخش او شد، نگاهی که بعدها در بعضی از برجسته ترین آثار این نویسنده نمایان شد.
وی بعد از فارغ التحصیلی از دانشگاه،کار خودرا به عنوان مترجم برای دولت شروع کرد و بعد از آن در سال ۱۹۵۷ به راه اندازی برنامه فرهنگی رادیو قاهره با تولید نمایشنامه های رادیویی پرداخت. در طول دهه ۱۹۶۰ او عضوی از محافل ادبی آوانگارد و چپ مصر بود و یکی از همکاران دائمی مجله «Galerie ۶۸» بود که قطعات ادبی تجربی و سیاسی را منتشر می کرد که برای انتشار عمومی بسیار بحث برانگیز به نظر می رسید.
بها طاهر یکی از حامیان اولیه «جمال عبدالناصر» بود و اعتقاد اشت وی در زمان ریاست جمهوری اش مصر را به یک کشور خودکفاتر، مستقل و مترقی تبدیل کرد اما از طرف دیگر نقدهای جدی به حکومت «انور سادات» داشت.
او نخستین مجموعه داستان خود در سال ۱۹۷۲ منتشر نمود اما سه سال به سبب دیدگاه ها و نوشته های چپ خود از نوشتن و انتشار در مصر منع شد. سادات او را متهم کرد که در مرکز "سلول قرمز" در قلب رادیو مصر قرار دارد.
طاهر در کوشش برای یافتن کار، مصر را ترک کرد و به عنوان مترجم انگلیسی، فرانسوی و عربی برای یونسکو در ژنو آغاز به کار کرد و به نوشتن داستان ها و رمان های کوتاه ادامه داد.
او قبل از این در مصاحبه ای عنوان کرده بود: «دو سال بود که نمی توانستم بنویسم. تا حدی به خاطر مشغله ام و همین طور بدین سبب که انسان مانند یک گیاه است. او به زمین خود نیاز دارد و در آن شکوفا می شود. اگر زمین را از او بگیرید و به خاک دیگری منتقل کنید، یا سازگارمی شود که نیاز به کار زیادی دارد - یا نه، اما در هر دو مورد، گیاه متفاوت خواهد بود».
مصر ممنوعیت آثار طاهر را در سال ۱۹۸۳ کنسل کرد و به آثاری که وی در ژنو تولید کرد اجازه انتشار داد که از آن جمله می توان به «عشق در تبعید» و «ضحی چنین گفت» اشاره نمود.
بعد از بازگشت او به مصر در دهه ۱۹۹۰، کتاب های بیشتری از طاهر منتشر و به چندین زبان ترجمه شده است. یکی از شناخته شده ترین آثار او با عنوان «خاله صفیه و صومعه» در سال ۱۹۹۱ منتشر گردید و پنج سال بعد به انگلیسی برگردان شد.
این نویسنده در سال ۲۰۰۲ بالاترین جایزه ادبی مصر، جایزه دولتی لیاقت در ادبیات را دریافت کرد. ششمین رمان «طاهر» با نام «غروب واحه» که در سال ۲۰۰۷ انتشار یافت، درباره ی یک مقام رسوا شده دولت مصر است که توسط مافوق بریتانیایی اش به واحه سیوا فرستاده می شود، برای اینکه وی در شورش نافرجام در سال ۱۸۸۲ نقش داشته است. این کتاب که چندین دوره تاریخی مصر را در بر می گیرد، در سال ۲۰۰۸ برنده اولین دوره جایزه ادبیات داستانی عرب موسوم به بوکر عربی شد.
طاهر در سال ۲۰۱۳ و در اعتراض به اخراج و استعفای چند شخصیت برجسته فرهنگی در زمان حکومت «محمد مرسی» از شورای دولتی فرهنگ مصر استعفا داد. او حتی در سالهای پایانی زندگی اش به اصولی که همیشه داشت پایبند مانده بود و عنوان می کرد: «من هنوز هم با همان چیزهایی مخالف هستم که در جوانی با آن مخالف بودم: بی عدالتی اجتماعی و سیاسی، خصوصاً مقابل زنان یا افراد با اصالت یا قومیت های مختلف. آنچه متفاوت می باشد این است که امیدی که زمانی داشتم دیگر وجود ندارد. خوشبختانه چیزهایی درحال تغییر است اما من فکر می کنم نه خیلی سریع».
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب