انتشار رمان عبدالحسین نوشین
رمان «خان و دیگران» نوشته عبدالحسین نوشین با مقدمه و تعلیقات تازه ای منتشر گردید.
به گزارش راستابلاگ به نقل از ایسنا، رمان «خان و دیگران» که از آثار برجای مانده از عبدالحسین نوشین، نویسنده و هنرمند نام آشنای تئاتر است به همراه مقاله ای بلند درباره تعلیقات به کار گرفته شده توسط او و نقدی بر آثارش به قلم سیدمسعود هاشمی و حسین کریمی به چاپ رسیده است.
این رمان در ۲۳۷ صفحه و با قیمت ۵۹ هزار تومان توسط نشر سیب سرخ انتشار یافته است.
سیدمسعود هاشمی درباره کتاب «خان و دیگران» و اتفاق ادبی شکل گرفته در آن می گوید: من دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی و حسین کریمی دانش آموخته کارشناسی ارشد همین رشته است. نمایش همواره یکی از علاقه ها و دغدغه های جنبی ما بوده است. من حتی سابقه بازیگری تعزیه، تئاتر و فیلم کوتاه را در رزومه دارم و حسین کریمی هم دستی بر آتش نقد فیلم دارد. به صورت کلی نقد، به خصوص نقد ادبی و تحشیه نویسی علاقه مشترک ماست که هم ایشان و هم بنده مقالاتی را در این حوزه منتشر نموده ایم.
او می افزاید: من در دوره ارشد پیرامون این کتاب که خیلی اتفاقی آنرا یافته و شناخته بودم، مقاله ای نوشتم با عنوان «بیان چند نکته و بررسی کیفیت استعمال امثال و کنایات در کتاب خان و دیگران عبدالحسین نوشین». و پس از انتشار و استقبال، مصمم شدم که کتاب «خان و دیگران» را با افزودن مقاله مزبور تجدید چاپ کنم. نقد بسیار موجز و مختصری در انتهای مقاله آمده بود که حسین کریمی پیشنهاد کرد بسطش بدهم که بنده این مهم را به خود ایشان محول کردم.
هاشمی همینطور می گوید: با توجه خلاقیت نوشین در استعمال ضرب المثل ها و کنایه ها ما روبه رو بودیم با عبارتی که معنای مستقیمش در فرهنگ ها و لغت نامه ها یافت نمی شد و دریافت این که این ترکیب مابه ازای کدام کنایه یا ضرب المثل است برای همه آسان نبود، پس به نگارش توضیحاتی از این دست و تشریح چند نکته تاریخی و بومی مبادرت کردیم که در بخش تعلیقات کتاب آمده است.
وی در ادامه درباره اهمیت رمان «خان و دیگران» اظهار می کند: اهمیت داشتن این کتاب در درجه اول مرهون اهمیت نام «نوشین» است؛ نام بزرگی که امروز غبار نسیان احاطه اش کرده و حتی تئاتری ها و ادبیاتی ها هم شناخت کاملی از او ندارند. بعضی تنها نامش را شنیده اند و متاسفانه بسیاری نامش را هم نشنیده اند. من بعنوان عاشق، مخاطب و دانشجوی ادبیات یکی از وظایف، بلکه دغدغه هایم، زنده نگاه داشتن نام و آثار اکابر ادبیات شیرین فارسی است که چنین کاری ارتقای سطح سلیقه و فرهنگ و درک ادبی جامعه را هم به دنبال خواهد داشت. دوم این که همان عده محدود و معدود هم نوشین را به دو شکل می شناسند: تئاتری ها با کارگردانی ها، بازی ها، نمایشنامه نویسی ها و ترجمه هایش و ادبیاتی ها با شاهنامه فردوسی چاپ مسکو و کتاب واژه نامگ؛ اما هیچ کس متوجه «عبدالحسین نوشین داستان نویس» نبود، گو این که قلم او از نویسندگان حرفه ای بسیاری، قوت بیشتری دارد. این اتفاق تلاشی است برای معرفی باردیگر وی در قامت یک داستان نویس.
منبع: راستابلاگ
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب