جلوگیری از كاهش بینایی در پیری با ورزش
یك مطالعه جدید نخستین شواهد تجربی را از این مساله نشان میدهد كه ورزش می تواند موجب كاهش سرعت تباهی لكه زرد در چشم با افزایش سن شود.
به گزارش راستابلاگ به نقل از ایسنا و به نقل از نیو اطلس، همه ما بر این مسئله واقف هستیم که انجام ورزش بسیار عالی است. ورزش همه چیز را از بیماری های قلبی و عروقی گرفته تا سلامت شناختی فرد بهبود می بخشد. مطالعات مشاهده ای همین طور گزارش داده اند که فعالیت بدنی موجب کاهش اختلال بینایی به دنبال افزایش سن می شود، اما تابحال رابطه علت و معلولی آن مشخص نشده بود.
تحقیقات جدید پژوهشگران دانشگاه یرجینیا(UVA) نخستین شواهد را از این ارتباط ارائه می دهد که نشان میدهد ورزش چگونه می تواند بطور مستقیم تباهی لکه زرد را آهسته و یا حتی از آن جلوگیری کند.
تباهی لکه زرد یا دژنراسیون ماکولا(Macular degeneration)، "AMD" یا "ARMD" شایع ترین علت کوری در افراد مسن است. در این بیماری "ماکولا" یا "لکه زرد" تخریب می شود. ماکولا قسمت حساس به نور شبکیه و مسئول دید مستقیم و واضح است که برای کارهای دقیق مثل خواندن و رانندگی لازم است.
تباهی لکه زرد بر دو نوع است: خشک(Dry) و تر(Wet). نوع خشک شایع تر بوده و حدود ۹۰ درصد بیماران به این نوع مبتلا می شوند. نوع تر معمولاً با کاهش دید شدیدتر و جدی تری هم راه است.
تباهی لکه زرد در افراد بالای ۶۵ سال شایع تر بوده و زنان بیشتر به این بیماری مبتلا می شوند. بیشتر موارد این بیماری با افزایش سن به وجود می آیند. این بیماری می تواند عارضه بعضی داروها نیز باشد. همین طور بنظر می رسد ارث نیز در مبتلاشدن به این بیماری نقش داشته باشد.
دژنراسیون ماکولا یک وضعیت پزشکی است که ممکنست نتیجه آن تاری یا از دست دادن بینایی در مرکز دید باشد. در اوایل اغلب هیچ نشانه ای وجود ندارد. به تدریج دید یک یا هر دو چشم بدتر می شود و ممکنست حتی بینایی بطور کامل از دست برود و حتی کارهای روزانه فرد مختل شود. گاه افراد گرفتار توهمات بینایی می شوند که این حالت ارتباطی با بیماری های روانی ندارد.
دژنراسیون ماکولا بطور معمول در افراد مسن رخ می دهد. البته عوامل ژنتیکی هم در این مشکل نقش دارند و علت اصلی مشکل لطمه به ماکولا در شبکیه چشم است.
پیش گیری از آن شامل ورزش و تغذیه مناسب و سیگار نکشیدن است. تأثیر آنتی اکسیدان ها، ویتامین ها و مواد معدنی برای پیش گیری از این مشکل اثبات نشده است. هیچ درمان خاصی برای کسی که با این مشکل دید خودرا از دست داده وجود ندارد. مکمل ها در کسانی که مبتلا به این بیماری هستند ممکنست پیشرفت آنرا کندتر کند.
"لکه زرد" یا "ماکولا"(Macula) قسمتی از شبکیه است که بیشترین حساسیت به نور را دارد و سبب دید مستقیم و واضح می شود. لکه زرد برای کارهای دقیق مثل خواندن و رانندگی لازم است. این لکه با شکل بیضوی حاوی رنگدانه های زرد و در نزدیکی مرکز شبکیه است. گودی مرکزی(fovea) که بیشترین تراکم یاخته های مخروطی چشم را داراست در لکه زرد قرار دارد. یاخته های مخروطی گونه ای از یاخته های گیرنده نور هستند که به مغز توانایی دیدن رنگ ها و جزئیات ظریف اشیا را می دهند و بیشتر در نور قوی تحریک می شوند. بنابراین، این بخش که در انتهای چشم و در امتداد مردمک قرار دارد، در دقت و تیزبینی چشم نقش دارد. قطر لکه زرد حدود دو میلی متر است.
"بردلی گلفاند" سرپرست این مطالعه جدید می گوید: مدتی طولانی است که این سؤال مطرح گردیده است که آیا حفظ یک سبک زندگی سالم می تواند تباهی لکه زرد را به تأخیر بیاندازد یا مانع از آن شود.
وی اظهار داشت که با بهره گیری از نظرسنجی از مردم پرسیده شده است که چه غذاهایی می خورند و چه میزان ورزش انجام می دهند.
اما این نوع مطالعات مستعد خطاهای خود گزارشی هستند و همانطور که "گلفاند" خاطرنشان می کند، حتی اگر بین افزایش فعالیت بدنی و کاهش بینایی ارتباط وجود داشته باشد، لزوماً به معنای پیوند عِلّی نیست. از این گذشته، هرچه افراد پیرتر می شوند و بینایی آنها کاسته می شود، بطور طبیعی کمتر حرکت و ورزش می کنند.
بدین سبب "گلفاند" و همکارانش مجموعه ای از آزمایش ها روی موش ها را جهت بررسی اینکه آیا ورزش بطور مستقیم بر روی تباهی لکه زرد تأثیر می گذارد، ترتیب دادند. دو گروه از موش ها با هم مقایسه شدند، یک گروه دارای یک چرخ گردونه ورزشی در قفس خود بودند و گروه دیگر بدون چرخ بودند. ماهیت ورزش داوطلبانه اهمیت زیادی داشت، برای اینکه اجبار به ورزش به تحریک واکنش های استرسی منجر می شود که می توانست بر نتایج مطالعه تأثیر منفی بگذارد.
پژوهشگران پس از چهار هفته از لیزر جهت بررسی یک لطمه چشم به نام "CNV" استفاده کردند که یکی از عوامل اصلی در خیلی از اشکال اختلال بینایی مربوط به افزایش سن، شامل رشد بیش از اندازه رگ های خونی در قسمت خاصی از چشم است.
پژوهشگران در دو آزمایش دریافتند که رشد رگ های خونی در موش هایی که ورزش می کنند، بین ۳۲ تا ۴۵ درصد کمتر از موش های بدون تحرک بود که به ورزش داوطلبانه دسترسی نداشتند. حتی جالب تر از این یافته بود که انجام ورزش بعد از ایجاد آسیب، موجب بهبود آن نمی گردد و فقط موش هایی که از پیش ورزش کرده بودند، با کاهش و جلوگیری از لطمه بینایی بهره مند شدند.
این در نهایت بدین مدلول است که حتی مقدار کمی ورزش بنظر می رسد نتایج مستقیم و پیشگیرانه ای در مقابل انواع خاصی از اختلالات بینایی داشته باشد. اینکه دقیقاً چه مکانیسم مولکولی خاصی واسطه این محافظت از لکه زرد است، هنوز معین نیست.
یک فرضیه مطرح شده این است که انجام ورزش دارای اثرات مفید برای سیستم ایمنی است که می تواند اقدامات التهابی احتمالی برای لکه زرد را که وابسته به افزایش سن است، کم کند.
پژوهشگران امیدوارند مکانیسم های اصلی این مساله را با هدف توسعه نوعی از داروهای درمانی برای تقلید از این روند طبیعی دریابند.
"گلفاند" اظهار داشت: مرحله بعدی بررسی این است که چگونه و چرا این اتفاق می افتد و اینکه ببینیم آیا می توانیم قرص یا روشی را توسعه دهیم که مزیت های ورزش را بدون نیاز به انجام ورزش فراهم آورد. ما در مورد جمعیت نسبتاً سالمند که از تباهی لکه زرد رنج می برند، صحبت می نماییم که خیلی از آنها ممکنست قادر به انجام ورزش نباشند.
این مطالعه جدید در مجله Investigative Ophthalmology & Visual Science انتشار یافته است.
منبع: راستابلاگ
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب